Yalvaç Fen Liseli Aysun Kumcu, Destan Yazdı

Yalvaç Fen Lisesi, başarılarına bir yenisini daha ekledi. Öğrenci ve öğretmenleri ile birlikte bilimsel, akademik alanda başarılı olmak adına hız kesmeden çalışmalarına devam eden Yalvaç Fen Lisesi, sosyal ve kültürel alanda da faaliyetlerden geri kalmıyor. Bu bağlamda da çalışmalarının karşılığını da kazanmış olduğu ödüllerle alıyor.

Cumhurbaşkanlığı makamının himayelerinde gerçekleştirilen ve geçtiğimiz hafta Cumhurbaşkanlığı Külliyesinde ödül töreni yapılan “LİSELİLER DESTAN YAZIYOR” başlıklı ve 15 Temmuz temalı; deneme, şiir, hikâye alanlarında gerçekleştirilen yarışmada Yalvaç Fen Lisesi 10-D sınıfı öğrencisi Aysun KUMCU, “ANLAMIYORUM” başlıklı denemesi ile deneme türünde Türkiye genelinde ilk 100’e girmeyi başarmıştır.

Öğrencimizin yazdığı deneme, Cumhurbaşkanlığı makamı tarafından bastırılan ““LİSELİLER DESTAN YAZIYOR-DENEMELER ” başlıklı kitabın içerisinde yayımlanmıştır.

Bu başarısından dolayı biz de öğrencimiz Aysun KUMCU’yu tebrik eder başarılarının devamını dileriz.

Başarıya hak kazanan denemeyi aşağıda okuyabilirsiniz:

ANLAMIYORUM

15 Temmuz. Kâbus bir geceydi. Ben kardeşimle parkta oynuyordum. Mutluydum, gülüyordum, eğleniyordum. Ta ki o haberi duyana kadar darbe var dediler. Darbe mi? Darbe neydi niçin yapılırdı? Bilmiyordum ki ben bunları… Sadece on dört yaşındaydım. Darbeyi büyüklerimizden duyduğumuz kadar biliyorduk. Eve dönmüştüm. Olan biteni anlamaya çalışıyordum ama anlamıyordum. Bir tarafta asker, bir tarafta polisler vardı. Ellerinde bayrak tutan insanlar vardı.

Sala sesleri duyuyordum. Ne yapıyordu bu insanlar? Ne istiyorlardı bizden? Almak istedikleri şey güç, para, itibar mıydı? Yoksa bunlardan çok fazlası mıydı? Türkiye’yi mi istiyorlardı. Anlamıyordum.

Hayat bir kurtlar sofrasıydı. Kurt varsa, kuzu; kuzu varsa, yem; yem varsa, savaş var demektir.

Bizi kuzu olarak mı görüyorlardı? Evet, aslında bizi öyle görüyorlardı. Keşke bizi biraz tanısalardı. En azından bir tarihe baksalardı. Ne diyordu Mehmet Akif:  “Asım’ın nesli diyordum ya; nesilmiş gerçek. İşte çiğnetmedi namusunu, çiğnetmeyecek.”

Biz biliyorduk. “Korkaklar her gün cesurlar bir kere ölürdü.” Biz şerefimizle bir kere ölecektik. Ölmeye çıkmıştı onlar. Silahları yoktu ki onların. Sadece Allahları vardı. En ağır olanı ise kardeş bildiğimiz hainlerle savaşmaktı. Kendi silahlarınla, uçaklarınla, tankınla ölmekti ağır olan. Neden ağlıyordu anneler, babalar, eşler; neden yetim kalıyordu çocuklar, neden canımız acıyordu her son dakika haberinde? Cevabını bilmediğim sorular vardı, sorusu var ama cevabı yoktu.

Sorusu var ama cevabı yoktu. Anlamıyordum ki ben…

“Dünya kötüler yüzünden bu halde değil; iyilerin susması yüzünden bu halde.”Biz susmuyorduk. Bu mu rahatsız ediyordu? Güçleniyorduk, bu mu rahatsız ediyordu? Yine cevapsız sorular vardı aklımda. Evet,15 Temmuz da birçok vatansever insanımız melek oldu. Onlar bizden çok şey almak istiyorlardı. Aldılar evet. İki yüz kırk altı can ve onlardan geriye kalanlar… Ama bize çok şey öğretmişti 15 Temmuz. Sevmeyi, saygıyı, fedakârlığı, bir olmayı… Aslında biz, biz olmuştuk.

Korkuyorduk. Sevmekten, düşünmekten korkuyoruz. İnsan olmaktan kokuyoruz.

Ya da bilmiyordum, korkmuyorduk. Belki oyunun kuralı buydu. Sadece kendini düşünmek.

Birbirimizin üzerine basarak nereye kadar gidebilirdik ki. Birbirimizin ellerini tutmamızı gerekiyordu. Dış güçlerin oyunuydu bunlar. Oyunu kendileri kurup tüm dünyayı oynatıyorlardı. Ama bu oyun adil değildi ki. Ben istemiyordum bu oyunda olmak. Ben oynamıyorum. Bu oyundan sıkıldım artık.

Öldürmek kolaydı, yaşamak zor, yaşatmak ise daha zordu Biz zoru seçiyorduk. Yaşatmak istiyorduk insanları. “Anlamıyorum, oyun nerede bitiyor, hayat nerede başlıyor. Hiç anlamıyorum.  ”

Tek bildiğim şey şu “Ya hep beraber kardeşçe yaşayacağız ya da hepimiz yok olacağız.

AYSUN KUMCU

YALVAÇ FEN LİSESİ